พอใกล้ถึงวันแม่ ผมจะออกอาการเซ็ง แบบว่าแอบอิจฉาคนที่กลับไปหาแม่ กอดแม่ ในวันหยุดยาว
สำหรับวันแม่ก็เป็นวันหยุดธรรมดาวันนึงของผม มาหลายปีแล้ว เพราะคุณแม่จากผมไปได้หลายปีด้วยมะเร็ง ผมก็ยังคิดถึงท่านตลอด แม้ไม่ได้กลับไปหาไม่รู้จะไปไหน ไม่ได้โทรไปคุย ไม่รู้จะโทรเบอร์อะไร
ระยะเวลาที่ผ่านมา ผมไม่เคยคิดโทษตัวเองเลยว่า ทำไมเราไม่ทำดีกับท่านอย่างนั้น อย่างนี้ ตอนท่านมีชีวิตอยู่ เพราะผมทำดีที่สุดแล้วตอนท่านมีชีวิตอยู่ ไม่เคยทำให้เสียใจ เป็นลูกที่ดี เป็นคนดีของสังคม และท่านได้บอกผมว่า ภูมิใจในตัวผม….
แต่ก็อดเสียดายที่ท่านไม่อยู่เห็นผมรับปริญญาโท เพราะเป็นเรื่องสุดท้ายที่ได้ขอไว้ อยากบอกว่าขี้เกียจมาก แต่ก็พยายามสอบจนได้และได้เรียนในที่สุด ผมก็ยอมสู้แบบว่าทำงานไปด้วย เรียนด้วย ดรอปเรื่องหุ้นไปเลยช่วงนั้น เหนื่อยโคตร ทำงานสีลม ตอนเย็นเดินทางไปเรียนท่าพระจันทร์ กลับถึงบ้าน 5 ทุ่ม วันหยุดเสาร์ อาทิตย์ก็เรียนอีก เดินทางจากดอนเมืองไปท่าพระจันทร์ ก็สู้จนถึงเป้าหมายเรียนจบ
และเสียดายอีกอย่างที่ท่านไม่เห็นผมเป็นที่รู้จักในวงการสังคมตลาดหุ้น…. ในนาม iSalaryman แต่ไม่เป็นไรผมก็ยังดำเนินชีวิตต่อไป ทำดีต่อไป ใช้ชีวิตให้คุ้มค่า แล้วคุณที่ยังมีแม่อยู่ คุณทำให้ท่านภูมิใจในตัวคุณแล้วหรือยัง ผมว่ามันคือของขวัญพิเศษที่แม่ทุกคนอยากได้ จากลูก แม้เวลาผ่านไปคุณก็ยังเป็นเด็กในสายตาท่านเสมอ…. รักแม่ กอดแม่ กันมากๆนะคร้าบ อย่าแค่คิด ต้องลงมือทำเท่านั้น ……
iSalaryman
